Koh Tao (12-2/18-2) Dag 23-29

Het was een prima boottochtje van ongeveer 2 uur als we op drukke pier van Koh Tao aankomen. Net als in de boekjes. Schreeuwende taxi chauffeurs in de hoop dat ze een ritje hebben. Ik loop maar gewoon wat door en bedank netjes de opdringerige taxi baasjes. Op een gegeven moment vraagt iemand naar welk hotel ik moet en ik zeg Ban's Diving. Hij wijst en op de hoek van de pier hebben ze hun eigen kantoor én hun eigen taxi service. Heb ik mooi mazzel. Even later zitten we met een groepje achter in de bak van een pick up truck. Haren in de wind en gaan. Het is maar een kort stukje als we bij de ingang van Ban's aankomen. Er is een gedeelte links van de weg omlaag en een gedeelte rechts van de weg wat omhoog gaat. Hoort kennelijk allemaal bij t resort. Ik denk dat ik de heuvel op moet. En dat zal ik wel elke dag een paar keer doen.

Eerst worden we naar beneden gedirigeerd naar de receptie. Een hele vriendelijke dame helpt me met inchecken en ik krijg kamer 300 een topbungalow on the hill. Ik dacht; nu we er toch zijn;-).

Aangezien ik graag m'n laatste weekje hier vertoeft boek ik er nog een nachtje bij wat via internet niet lukte maar nu wel.

Met een golfkarretje word ik naar boven gebracht. Ik denk dat de Hills makkelijk 18% halen.

Als ik mijn bungalow binnenstap is het uitzicht dan ook waanzinnig. Een heerlijk bed net uitzicht op zee. Tja als we het dan toch doen. Ik heb begrepen dat ik meer in de categorie flashpackers val dan backpackers. Het verschil zit 'm in een stukje luxe in plaats van een slaapzaal(dorm) of een hostel. Ik ben graag de flashpacker;-)

Voordat de zon ondergaat wil ik nog even snel het zwembad inspecteren. Dan weet ik ook gelijk waar ik morgen naar toe moet.

Het zit dichterbij dan ik denk. Ook het restaurant voor m'n ontbijt zit dicht in de buurt. Bij t zwembad is de zon net vertrokken maar ik trakteer me zelf op een Appelsap, die persen ze hier vers en die zijn zo lekker. Ook maar gelijk een lekkere salade erbij want zoveel heb ik mag niet op. Ik kruip lekker in de lounge hoek en geniet.

Terug bij de bungalow spring ik onder de douche. Ook krijg ik nog even bezoek van een gekko. Weliswaar aan de buitenkant tegen het raam maar je schrikt toch even. Hij drukt z'n buik goed tegen het raam. Hij zoekt duidelijk verkoeling van mijn airco-gekoelde-bungalow.

S'avonds loop ik de kant op van de receptie. Onder aan de berg. Daar is ook het strand en daar zijn ook de restaurantjes. Een soort barstreet, erg gezellig, een relaxte sfeer. Ik besluit 1 kant op te lopen en te kijken wat ik allemaal tegen kom. Het is al best laat en voordat de keuken dicht is besluit ik bij de fishbowlbar wat te eten. Het is het restaurant wat ook van Ban's is.

Ik neem een lekker stuk zalm. Heb nog geen vis gegeten deze vakantie en hier durf ik het wel. Het smaakt heerlijk met verse spinazie en puree. De passion fruit mojito smaakt me ook goed.

Ik overdenk m'n vakantie en denk terug aan leuke momenten. Ik besluit dat ik op dit eiland maar eens lekker ga relaxen. Het is alweer m'n laatste week en heb zoveel gezien en gedaan. Zo'n gave ervaring. Nu is het tijd voor totale ontspanning. In de fishbowlbar begint ondertussen een bierspel en de meisjes worden dronken. Een soort kegelbaan met aan beide kanten met een laagje bier gevulde plastic glazen. Aan beide kanten staan spelers. Je probeert je pingpong balletje in een bekertje bij de overkant te gooien. Lukt het dan moet de tegenpartij die beker leeg drinken.

Ik aanschouw het en moet lachen maar geniet er ook wel van.

Aangezien mijn tafel plaatst moest maken schuif ik aan bij anderen en we kletsen de avond vol.

Ik slaap heerlijk in m'n bed.

Zaterdag breng ik door bij het zwembad en savonds ga ik weer eten bij de fishbowlbar, tenslotte was er wel leven in de brouwerij.

De bediening is erg afwezig en ziet mij bijna niet zitten waardoor de service (voor Thaise begrippen) me erg tegen valt. De bediening kijkt chagrijnig. Helaas. Minpunten. Gelukkig zijn er nog veel meer restaurantjes zullen we maar denken.

Aangezien ik zaterdag m'n knieholtes heb verband (slim) loop ik Zondag na het ontbijt richting de pier. Daar zitten ook veel winkeltjes en ik vind het wel leuk om dat ook te bekijken. Ik heb eens even zitten kijken naar de wegen en de scooters en ik zie mezelf hier nog niet echt rijden. Ik durf het hier niet aan. Heb het ook niet echt nodig want het eiland is zo klein. En zoveel wil ik niet doen heb ik me voorgenomen.

Het gedeelte bij de pier is ook erg gezellig. Hier zijn ook meer winkeltjes. Ik struin wat rond maar het is ook best warm dus al gauw zoek ik verkoeling in een restaurant voor een lekkere lunch.

Ik pak de pick-up weer terug naar 't hotel en besluit nog even langs het strand te lopen. Op een open stukje settel ik mezelf en heb goed zicht op een mooie zonsondergang. Het is valentijnsdag dus er zijn meer mensen en koppels die de Sunset bedacht hebben. Het zijn wel van die momenten dat je je dierbaren gaat missen en het einde van mn reis komt ook in zicht dus misschien daardoor die versterkte gevoelens.

Het is een heerlijk moment zo op het strand met de ondergaande zon voor je neus in het water.

Naast het stukje strand zit een leuk restaurant met lage tafeltjes waarbij je op de grond zit. En na t facetimen met Pa&Ma, dit keer een beetje ha-a-perig, besluit is daar te gaan eten. Ik plof neer aan het strand en kom naast een Engels meisje te zitten. We kletsen wat af en drinken de avond vol. Gezellig plekje, nu al. Het eten smaakt ook heerlijk. Ik laat mij vertellen waar de mooie stranden zijn. Ook verteld ze me dat alles prima te lopen is omdat het zo'n klein eiland is. Ook mango Bay is maar een uurtje. We vullen de zondavavond.

Maandag gun ik mijzelf weer een dagje zwembad en savonds plof ik weer neer bij t restaurant van zondag. Dit keer ontmoet ik een Nederlands meisje en Duitse jongen die bezig zijn met hun duikcursus. Ik trek de avond met hun op.

Dinsdag besluit ik met gevulde rugzak de wandeling te gaan maken naar mango bay. Met name het mango vieuw point boven op een berg wilde ik al heel graag zien.

Na t ontbijt rond 11.00 wandel ik weg met de kaart in de hand. Ik haal nog even wat bananen en wat chips. Onderweg kom ik al gauw nog een strip met restaurantjes tegen. Die moeten we ook nog maar even ontdekken.

En toen begon de klim.

Ondertussen werd ik al gepasseerd door menig taxi en scooter. Sommige passagiers moesten al vrij snel afstappen anders kon de scooter de berg niet op.

Vol goede moed begon ik aan de klim. Ik had me natuurlijk kunnen bedenken als je naar het hoogste punt wil wandelen, je daar ook de nodige hoogte meters voor moet maken.

Al hijgend en zwetend leg ik de nodige meters af. Ondanks dat het bewolkt is, is het toch wel heet.

Nou dat het in een uurtje te doen is. Vergeet het maar. Na bijna 1,5 uur klimmen en wandelen zie ik boven aan een stijl pad het eerste barretje. Ik drink m'n laatste water op en plof neer in de schaduw. De barjongen lacht heel schattig en is kennelijk ook blij voor mij dat ik t hier gered heb. Ik neem wat fris, vul m'n water aan en na wat foto's wandel ik weer door. Een jongen op een crossmotor heeft moeite om de berg op te komen en slipt helemaal weg. Met heel veel gas probeert hij z'n motor aan 't rijden te houden maar hij slipt alleen maar en na een paar minuten moet hij 'm toch laten vallen. Zo stijl is t gewoon. Uiteindelijk met een vriend krijgen ze hem toch weer rollend. Ik wandel verder. Het moet nog 10 minuten zijn. Uiteindelijk kom ik bij het vieuw point aan. Ik ben helemaal kapot maar... Het uitzicht is formidabel. Je overziet het strand, de zee, de bergen. Overal is het groen. Een groot ovaal glad rotsblok is het kodak plekje. Vanaf hier heb je wijds uitzicht. Een klein barretje en een houten platvorm met wat kussentjes is juist wat het zo uniek maakt.

Ik drink en eet wat om weer op krachten te komen. Ondertussen maak ik de nodige foto's en geniet van t uitzicht.

Na, ik denk, een klein uurtje stap ik weer op om door te wandelen naar Mango Bay. Dat is nog 2 km. Ik had al bedacht dat ik niet meer terug ga lopen en daar lekker de taxi neem.

Maar de tocht is nog lang niet voorbij al weet ik dat op dat moment nog niet.

Er werd mij verteld dat het nu voornamelijk bergafwaarts gaat. Wat ook wel logisch klinkt als je op t hoogste punt staat. Maar zo stijl als het eerst omhoog ging gaat t nu omlaag. Een soort 7 heuvelenloop maar dan net iets anders. Ik moet oppassen dat ik niet uitglij. Alhoewel dit minder pittig is dan berg op moet ik af en toe wel ff bijkomen. Ik krijg gezelschap van 2 honden die na t zien en proeven van mijn kaaskoekjes gezellig een stukje met me mee wandelen.

Uiteindelijk kom ik bij een pad met stenen traptreden naar beneden. Voor m'n gevoel ben ik er bijna want ik zie het blauwe water al. Maar niets blijkt minder waar. Plotseling kom ik bij een soort slagboom waar een vrouwtje geel alleen de fee voor die dag opstrijkt. Ik zeg haar dat ik naar mango bay wil. De vrouw probeert mij volgens mij uit te leggen dat mango bay niet zo mooi is maar dat het hier mooier is. Maar als ik wijs naar mango bay knikt ze flink ja. Ik betaal haar 100 baht en wandel verder naar beneden. Het zal toch wel goed zijn?

Onderaan bij t water kom ik bij t mango bay resort aan. Het is op palen gebouwd en het ligt iets boven het water. Ik kom hier even bij op t overhangende terras. 150 meter naar rechts zie ik het strand van mango bay. Er zitten ontzettende grote rotsblokken tussen het resort en het strand. Maar hoe kom ik daar? Ik hoef toch niet heel de weg terug of moet ik helemaal omlopen? Bedoelde die vrouw dat dit niet Mango bay was maar dat ik daarvoor de andere kant op moet?

Ik vraag aan een kok die even een sigaretje aan 't roken is hoe ik op het strand kom en hij zegt dat er wel een klein smal pad naar toe is en hij wijst naar de rotsblokken???

Oh neeeee moet ik daar over heen?

2 jongens voor mij lopen dezelfde route en ik zie ze stuntelen over de stenen... Het is inderdaad een smal pad en het pad is met blauwe verf op de rotsblokken aangegeven. Ik ben ontzettend blij met m'n sportschoenen. Ze zijn soepel maar wel goeie grip. Ik worstel, klim en klauteren mezslf over de stenen heen. Als je nu valt Hilde...? Na een ruim half uur kom ik bij de laatste stenen aan en ga even languit staan om de overwinning te vieren.Een groepje strandvierders kijken me aan met een bemoedigend knikje. Ik snap wel waarom.

Het is maar goed dat je niet alles weer van te voren. En uiteindelijk ga je er toch voor omdat je doel in zicht heb. Die heerlijke plons in dat verkoelende water. En wat is de bay mooi. Ik word gelijk begroet door 100 gekleurde vissen die nieuwsgierig om me heen komen zwemmen. Wat is het water op zon moment zo ongelooflijk lekker. Op het strand heeft een ander resort ook een restaurant gebouwd op hoogte. Met een mega uitzicht vanaf hun terassen.Het is inmiddels tegen 5-en en ik loop de trap op naar boven voor wat lekkers te drinken. Daar spreek ik de eigenaar en van hem hoor ik dat er een andere veel makkelijker weg is naar de bay maar dat het naastgelegen resort de bewegwijzering steeds weg haalt. Anders heeft het vrouwtje van 100 baht ook geen werk meer natuurlijk.

Leuk om te horen maar heb er nu niks meer aan. Ik heb mijn uitdaging al gehad vandaag. Pfoee.

Ik trakteer mezelf op een ritje long-tail boot terug naar het strand voor mijn resort.

Daar kom ik Sanne en Nico weer tegen van gisteravond. We drinken wat en vieren dat ze hun paddi hebben gehaald. Ik ben kapot en gaar en voldaan van de dag en neem nog even lekker een plons in t zwembad. Ik wilde eerst nog even gaan slapen en misschien nog avond vullen. Maar ik kan de slaap niet vatten en besluit lekker te gaan eten en op tijd naar bed te gaan. Morgen staat de snorkel trip te wachten dus een beetje slapen mag wel.

Woensdag word ik rond 09.30.opgepikt bij t hotel. Ik heb de tijd genomen voor t lekkere ontbijt en ben zelfs iets te vroeg voor de pick-up. Niet hoeven haasten is ook geen stress. Heerlijke ontdekking. Met de pick-up gaan we naar de pier waar we onze snorkel set krijgen en overstappen op een grote 3 decks boot. We leggen in diverse baaitjes aan waar we kunnen snorkelen. We zien wel wat vissen en als je even stil blijft drijven komt er ook genoeg moois voorbij. Het weer is niet al te best. Nog steeds heel warm maar er hangen ook wat donkere wolken. En voor we het weten zitten we in een heftige plens bui. Gelukkig duren deze maar heel kort en de verkoeling die het brengt is altijd aangenaam. Uiteindelijk gaan we ook naar de Nang Yaun islands. 3 eilandjes die door een hagelwit strand met elkaar verbonden zijn. En waar hagelwit strand is, is helderblauw water. Zo mooi!! Ik geniet van het strand en de onderwater wereld. We blijven hier 2 uur liggen dus we nemen het er van!

Aan het einde van de middag komen we weer terug bij de pier en worden we weer terug gebracht naar 't hotel. Daar neem ik eerst weer een lekkere plons bij t zwembad. Ook douche ik lekker hier. De douches hier zijn 10 keer lekkerder dan in de hotelkamers. Het is een echte regendouche. En de shampoo, conditioner en douchegel staan hier ook klaar. Na t douchen kleed ik me om en besluit ik voor mijn laatste avond naar de restaurantjes te lopen waar ik langs kwam met mijn wandeltocht. Daar zit ook de zaak su-chili welke heel goed moest zijn. Het is er ook erg druk maar voor een vrouw alleen is er altijd wel plek. Hihi.

Ik laat me de massaman curry lekker smaken en na t toetje loop ik over de barstrip langs het strand weer terug. Heerlijk eiland. Relaxte vibe!

Thuis pak ik m'n backpack weer in en rond middernacht doe ik m'n oogjes dicht. Wat een reis, wat veel gedaan en gezien. Zo gaaf. Zo'n mooie ervaring. Zoveel vrijheid. Niets aan je hoofd. Nul stress. Heerlijk hoor. Ben meer dan tevreden...Ga ook graag weer naar huis. T is mooi geweest! Maar.... eerst nog even genieten van 't laatste hoogtepuntje van mijn reis... Morgen naar 't hoogste hotel in Bangkok. Baiyoke Sky hotel! De Sky is the limit;-)